Rozdział XVII : ,,Czy może być jeszcze gorzej ?"

wiłam go w Ramallo całującego Olgę nie mogłam w to uwierzyć .

-Leon  patrz !!- powiedziałam szeptem  . Leon podążał za moim wzrokiem i uśmiechnął  się szyderczo.

-widzisz Violu wszystko zaczyna się układać. Więc co powiesz na kino ?

-Leoś  jesteś kochany nie wiem co bym bez ciebie zrobiła ,ale nie gniewaj się wolała bym długi spacer cały czas myślę o tacie . Martwię się o niego.

- niech będzie , ale pamiętaj że się  mnie nie pozbędziesz – na jego twarzy spoczywał słodki uśmiech.

Chodziliśmy już dwie godzi zaczęło robić się ciemno.

-Violu odprowadzić cie musisz być wypoczęta na jutro ?

-dobrze

Nagle zadzwonił telefon

-Halo –odebrałam mój głos brzmiał jakbym nie wiedział co mówię

-Violetta Castillo ?- odezwał się głos mężczyzny w słuchawce

-Tak , a o co chodzi?

- Jestem prawnikiem Pani Ojca w zeszłym tygodniu poprosił mnie , abym przekazał P

ani dokładnie za tydzień kartę i hasło do jego konta bankowego i powiedział że panią kocha i za jakiś czas wszystko wyjaśni . Dowiedziałem się też że ktoś mu groził i postanowiłem panią o tym poinformować policja zajmuje się już tą sprawą i zapewne w ciągu najbliższych godzin przeznacza Pani ochronę nie wiadomo co dzieje się z Pani ojcem ale zrobimy wszytko co w naszej mocy aby Pani się nic nie stało!!!- jego głos był stanowczy i poważny ale wyczuwałam strach w jego głosie.

                                             Violetta

Nie docierało do mnie to co właśnie usłyszałam patrzyłam w jeden punkt a nawet go nie widziałam po policzkach zaczęły spływać mi łzy słyszałam jak Leon pyta co się dzieje jak w słuchawce prawnik taty kontynuuje rozmowę. W głowie mi szumi . Poczuła jak Leon wyciągnął mi telefon z ręki i kontynuował rozmowę obejmując minie w tali . nie mogłam tam dłużej stać mojemu tacie groziło niebezpieczeństwo a ja nie mogłam nic zrobić. Widząc mnie Leona który właśnie rozłączył telefon i chciał mnie przytulić. Wyrwałam się mu z objęć i zaczęłam biegnąć . Słyszałam wołającego  i biegnącego za mną Leona i przeraźliwy pisk opon….

Strasznie długo mnie tu nie było ale miałam dużo własnych spraw i problemów . Dzisiaj postanowiłam wrócić na bloga. przepraszam, że mnie tak długo nie było i że taki krótki rozdział muszę znowu wbić się w rytm pisania. Dziękuje tym którzy po mimo tak długiej przerwy przeglądają mojego bloga. Proszę o wszelkie komentarze.
POZDRAWIAM WSZYSTKICH !!!

Lodovica : )