.: Rozdział VIII : On zawsze wie czego potrzebuje

Drzwi się otworzyły a ja ujrzałam w nich Leona. Ucieszyłam się na jego widok przy nim czułam się bezpieczna.

-Leon co ty tu robisz?- spytałam nerwowym jeszcze głosem

-nie mogłem cie zostawić tu samej, próbowałem ale nie umiałem ani spać ani cokolwiek robić. Przepraszam że cie obudziłem nie chciałem-jego głos był taki zatroskany

-nic nie szkodzi nawet nie wiesz jak się cieszę że tu jesteś . Każdy szmer, każdy dźwięk, a ja już byłam przerażona ja się po prostu boje.-mówiłam a po policzku spływała mi łza.

Leon nic nie powiedział tylko mnie przytulił. On zawsze wiedział czego potrzebuje .Trzymałam go za rękę i wiedziałam że nic mi już nie grozi. Zasnęłam.

Około 9:00

Obudziłam się i zobaczyłam jak Leon mi się przygląda.

-Dzień doby najpiękniejsza - powiedział

-dzień dobry mój królewiczu- odpowiedziałam mu i uśmiechnęłam się- Leon mam wyrzuty sumienia przeze mnie się nie wyspałeś na pewno było ci tu nie wygodnie, jaką je jestem egoistką. Przepraszam cie -mówiłam kiedy mi przerwał

-Viola nawet tak nie mów po pierwsze jestem tu bo cie kocham moim światem jesteś ty, po drugie ja tu w nocy przeszedłem nikt mi nie kazał , a po trzecie to się wyspałam w nocy przyszła pielęgniarka i pozwoliła mi położyć się na łóżku obok.

Przybiły się do mnie i minie pocałował. Jakie ja mam szczęście że go mam .

5 dni później

Dzisiaj wychodzę ze szpitala właśnie przyjechał po mnie tata i zabiera mnie do domu. zastanawia mnie tylko fakt czemu nie ma tu Leona. Cały tydzień był przy mnie a teraz jak wychodzę to go nie ma dzwoniłam do niego 3 razy, ale nie odbiera zaczynam się martwić.

10 min później

Jesteśmy pod domem tata nie spuszcza mnie z oka pytała się o Leona ale on cały czas mówi że nic nie wie.

Weszłam do domu

-Olga jestem- krzyknęłam na cały dom ale nic ogla się nie odezwała nawet tata wyparował. Nagle

-niespodzianka –krzyknęli wszyscy moi przyjaciele tego się nie spodziewałam oni o mnie pamiętali wszyscy pytali się mnie jak się czuje .a ja cały czas szukałam wzrokiem Leona. Nie było go. Kiedy poczułam że ktoś mnie obejmuje w tali. Wiedział że to on ten dotyk te perfumy przy nim czułam że żyje że jestem szczęśliwa

-Violu to dla ciebie . bardzo się cieszę że jesteś już cała , zdrowa i tylko moja-powiedział z chytrym uśmieszkiem ta twarzy trzymając w ręce bukiet moich ulubionych białych róż.

-dziękuje nawet nie wiem co powiedzieć. Tak się cieszę że jesteście tu wszyscy że o mnie pamiętacie. Bardzo wam dziękuje

-Violu nie znamy cie długa ani tak dobrze ja Leon , ale jesteś nam bliska i przykro nam że spędzasz z nami tak mało czasu- powiedział Francesca w imieniu wszystkich