Rozdział VII : Nie bój się

-Leon szybko , chodź tu!!

Szybko podbiegłem. Zobaczyłem nie przytomną Violettę świat mi się zawalił. Musze być silny powtarzałem sobie.

-Fran dzwoń na pogotowie i do taty Violetty. -krzyknąłem

-Violetto obudź się .Jesteś silna dasz rade –cały czas mówiłem do Violi

Postanowiłem zatamować cieknąca jej krew z rąk ,ściągnąłem swoja koszule przerwałem na pół i zawiązałem rany Violetty.

-Leon pogotowie już tu jedzie . Mamy spróbować ją wzbudzić, bo może zapaść w śpiączkę .- mówiła Francesca

cały czas mówiłem do mojej ukochanej ale ona nic.

Około 5 minut później

Przyjechało pogotowie  zabrało Violettę

-Fran a gdzie tata Violi- zapytałem ze zdziwieniem

-dzwoniłam do niego ale nie odbierał. Spróbuj teraz ty

-Ok.

Jeden sygnał drugi sygnał:

-halo –powiedział Pan German

-halo znaleźliśmy Violettę przed chwilą zabrało ja pogotowie

-ok. już jadę do szpitala

-niech pan poczeka . Może Pan nas też zabrać czekamy przy starym lesie

-zaraz tam będę   -odpowiedział Pan Castio i się rozłączył

20 minut później

Jesteśmy pod sala Violetty. Na razie nic nie wiadomo. W tym momencie wyszedł lekarz.

-gdzie jest rodzina Violetty Castio

-tu –krzyknął pan Castio

-Violetta miała wielkie szczęście . Gdyby znaleziono ja później to nie miała by szans na przeżycie ,ponieważ by się wykrwawiła. Obecnie jest nieprzytomna.  Można do niej wejść nie więcej niż dwie osoby -powiedział lekarz widząc pełno ludzi

Byli tu wszyscy począwszy od rodziny do kolegów ze studia

-ja wejdę i Leon - powiedział Pan German

Wszedłem razem z Panem Castio do sali w której leżała Violetta . Miała poowijane ręce .Pan German usiadł po jednej stronie łóżka, a ja po drugiej siedzieliśmy tak przez 10 minut , kiedy Pan German powiedział, że idzie zapytać się lekarza kiedy się wybudzi. Kiedy Pan Castio wyszedł złapałem  Violettę za  rękę i pocałowałam ją w nią .Tak bardzo chciałem żeby się obudziła. Skuliłem się nad jej łóżkiem aby otrzeć łzy, które mi spływały po liczkach. Kiedy usłyszałem:

-Leon  

-tak Violu nawet nie wiesz jak się cieszę że się obudziłaś

Zawołałem lekarza ,zbadał ją i powiedział że w szpitalu będzie musiała zostać przynajmniej do końca tygodnia i że policja przyjdzie jutro .Lekarz wyszedł a ja spostrzegłem że Viola bardzo mocno trzymie moją rękę, a po policzku spływa jej łza.

-Leon tak bardzo cie kocham  -powiedziała Viola

-ja ciebie jeszcze bardziej. Violu kto ci to zrobił- na te słowa dziewczyna zaczęła płakać jeszcze bardziej .

-Leon to był Diego , ja się boje- powiedziała ledwo wydobywającym się głosem z jej ust.

-nie daruje mu tego. Nie bój się nie zostawię cie ani na chwile. Tak bardzo się o ciebie martwiłem

Violetta zdobyła się na słaby uśmiech. Po kolei zaczęli wszyscy wchodzić do sali i pytali się jak się czuje.

                               Violetta

Obudziłam się i zobaczyłam siedzącego Leona . Tak bardzo chciałam go przytulić, ale ból w rekach mnie paraliżował. Zorientowałam się ze jestem w szpitalu. Ulżyło mi że ten koszmar się skończył ale w głębi byłam  przerażona . Tak bardzo bałam się Diega. Wszyscy sobie poszli został Leon i tata.

-Leon idź do domu prześpij się nie możesz tak przy mnie siedzieć całą noc to samo ty tato

-nie Violu zostanę z Toba- powiedział Leon

-Viola ma racje chodź Leon jutro rano przyjdziemy- odrzekła German

Leon wstał pocałował mnie w policzek powiedział do ucha że mnie kocha i wyszedł razem z moim ojcem.

Około godziny 3:00 w nocy

Spałam kiedy obudziła mnie dźwięk otwierających się drzwi. Moje ciało było natychmiastowo sparaliżowane tak strasznie się bałam że to Diego. Drzwi się otworzyły a ja ujrzałam w nich….